در قالب word و در 110 صفحه، قابل ویرایش.
سيناپسهاي الكتريكي
تقريبا تمام سيناپسهايي كه براي انقال سيگنال در دستگاه اعصاب مركزي انسان به كار رفتهاند، سيناپسهاي شيميايي هستند در اين سيناپس ها، اولين نرون ماده اي شيميايي در فضاي سيناپسي ترشح ميكنند كه نروترانسميتر (يا به بيان سادهتر ماده ترانسميتر) ناميده ميشود. اين ترانسميتر با تاثير بر گيرندههاي پروتئيني نرون بعدي، آن را تحريك يا مهار ميكند و يا به روشي ديگر حساسيت آن را تغيير ميدهد. تاكنون متجاوز از 40 ماده ترانسميتر كشف شده است. تعدادي از شناخته شدهترين آنها عبارتند از: استيل كولين، نوراپي نفرين، هيستامين، اسيد گاما آمينوبوتيريك (GABA)، گليسين، سروتونين و گلوتامات.
در مقابل، سيناپسهاي الكتريكي با وجود كانالهاي مايع باز و مستقيم مشخص ميشوند، كه الكتريسيته را از يك سلول به سلول بعدي هدايت ميكنند. بيشتر اين سيناپسها از ساختمانهاي توبولي پروتئيني و كوچكي تشكيل شدهاند، كه اتصالات شكاف دار ناميده ميشوند و اجازه ميدهند كه يونها آزادانه از درون يك سلول به درون سلول بعدي جابجا شوند. اتصالات شكاف دار و ديگر اتصالات مشابه، وظيفه هدايت پتانسيل عمل را از يك فيبر ماهيچه صاف به فيبر بعدي در ماهيچه صاف احشايي و از يك سلول به سلول ماهيچه قبلي به سلول بعدي در ماهيچه قلب به عهده دارند.
هدايت «يك طرفه» در سيناپسهاي شيميايي
سيناپسهاي شيميايي مشخصه خيلي مهمي دارند كه آنها را باي هدايت سيگنالهاي دستگاه عصبي كاملا مطلوب ميسازد.
آنها هميشه سيگنالها را در يك جهت هدايت مي كنند؛ يعني از نروني كه ترانسميتر ترشح ميكند (موسوم به نرون پيش سيناپسي) به نروني كه ترانسميتر بر آن اثر ميكند (موسوم به نرون پس سيناپسي). اين همان اصل هدايت يك طرفه در سيناپسهاي شيميايي است و كاملا با هدايت در سيناپسهاي الكتريكي متفاوت است. سيناپسهاي الكتريكي معمولا ميتوانند سيگنالها را به صورت دو طرفه هدايت كنند.
غشاي نرون پس سيناپسي،در محل سيناپس ، داراي تعداد زيادي گيرنده هاي پروتئيني است. مولكولهاي اين گيرندهها دو جزء مهم دارند:
1-جزءاتصالي كه از غشاء به داخل شكاف سيناپسي برآمده ميشود (و ترانسميتر عصبي رها شده از پايانه پيش سيناپسي به آن متصل ميشوند) و
2-جزء ناقل يون كه در تمام ضخامت غشاء تا درون نرون پس سيناپسي جاي گرفته است.
دو نوع ناقل يون وجود دارد:
1-كانال يوني كه به انواع خاصي از يونها اجازه عبور ميدهد يا
2-فعال كننده پيامبر ثانويه كه كانال يوني نيست، بلكه مولكولي است كه به درون سيتوپلاسم سلول برجسته ميشود و يك يا چند ماده را در نرون پس سيناپسي فعال ميكند.